ÖLÜ COĞRAFYA

eskimiş tarih ve yaşlanmış zaman içinde

silah gibi savruluyor cümleler

ölmek üzere olan bir martı çırpınışı

ve üzerine serilen gazete parçası,

bir filmde acı bir sahne

ve yürek yakan feryat gibi

ama en çok, bir kurşunun yolculuğu gibi

yavaşlıyor zaman gözümde

ıssızlaşıyor vatan ve bu coğrafya

bu coğrafya elinde bıçakla,

yüzünde huysuz çocuk bakışı

ve göğsünde mezarlık gibi topraklarla

ama en çok, bir katil soğukluğuyla

yanlış tarih, yanlış zaman gibi

küçülüyor gözümün içinde

yok olmaya yüz tutan ayak izleri

ve var olmaya çalışan çocuk adımları,

içinde cayır cayır bir ateşle

ve içinde köpük köpük heyecanla

ama sonunda ölümle burun buruna gelen

yüzlerce insan ama binlerce solan yaşam gibi

çekiliyor umut gözümden

bilinmeyen isimler ve görülmeyen yüzler

silah gibi vuruyor göğsüme

artık ölmüş olan bir martı,

solan çocuk bakışları ve yitip giden heyecanlar

artık ölmüş insanlar burada

ve var olamıyor çocuklar coğrafyada

çünkü eli kanlı, acımasız bir katil gibi

öfkeli çünkü sevgisiz insan gibi

ama en çok, yanlışlığı ve yanılmışlığı,

suskunluğu ve susturulmuşluğu sever gibi

herkesi yaşatır gibi yaparak bu coğrafya

öldürüyor gözümün önünde acımasızca

18.02.2021

Yeniden merhaba. Bu şiir, benim en değerlim. Bunu yazalı üç yıl olmuş bile, ne tuhaf. Oysa uykumdan vazgeçip heyecanla karalaya karalaya yazdığım an hâlâ zihnimde :)

Umarım beğenirsiniz. Çünkü ben yazarken öfke doluydum. Öldürülen kadınların, hayalleriyle oynanan çocukların sesleri vardı sadece içimde ve tek yapabildiğim bu şiiri yazmak olduğundan üzgündüm de. İnsanın elinden gelenler sınırlı olunca kendine bile öfkeyle yaklaşabiliyor. Halbuki öfkemizi kendimize değil, adaletsizliğe yöneltmemiz gerekiyor.

İyi okumalar ♡.