yıldız evi

hiç istemeden tamamlayacağım,

hiç istemeden yürüdüğüm yolu.

seçenekler daralacak, kırılacak umudum.

ben yine dik uçurumlara gebe.

ben yine sahte denizlere akan…

pınarım nihayetinde.

ışık hissedilmez aydınlıkta.

bir başka ağırlayacak yıldızlar beni evinde.

sözü geçmeyecek karanlıkların,

sözü geçmeyecek yılgın yakarışların.

durgun-dingin bir pınar yanaşacak gönlümün alabora olmuş tenhalarına.

çocuklar neşelerini bırakacak bir tılsım misali yalnızlıklara.

sen yine gülümseyeceksin pencerenden.

saçların uçuşacak, delirecek rüzgâr.

sert bir poyraz yıkacak beni, sen yine unutacaksın en derininden.

elinden gelmez insanın,

ben de bir insanım nihayetinde.

çağlayarak akacak gündüzler, beyazlarını kuşanacak gece.

bir yerde dinlenecek zaman da.

bir yerde seslerini işiteceğiz gülmelerin.

kuş uçuşu bir gün yaşayacak nasıl olsa dünyalar.

e dünyalar da ıssızlaşacak elbet bir zaman sonra.

siz yine sevineceksiniz çaresizce.

kıpır kıpır olacak bakışlar.

ben sessiz edalarla çekip gideceğim.

siz yine kucaklaşacaksınız,

bana bir başka düşman olacak anavatan.

ben de bir insanım nihayetinde, gel-gitler yaşayan.

hayra alamet değil tabii bir kalemi ele almak.

daireler çiziyorum, daireler…

kırk yıllık sesi bu insanın, tanıyamıyorum.

kırk kere yıkansam geçer mi acaba, soluk bakışların?

bende bir kahkahalar vardı yerini unuttum,

senin dikenlerinden baharlar çıkıyor.

göğü bile yıktılar, suları üzerimize akıyor.

biz yine şarkılar söylüyoruz, şarkılar…

gün gelecek ağıtlar yakacağız, şimdi zamanı değil diye gizliyoruz yaşlarımızı.

insanın içinde çürüyen otlar olur mu?

oluyor, biçeceğiz onları.

kendimizi de keseceğiz dayanamayıp.

ah yıldızlar bir başka ağırlayacak bu gece beni…

ben bir başka sarılacağım şeytana.

şeytan bir başka yalvaracak tanrıya,

tanrı bir başka ağlayacak insanlığa…

seslenirsen eğer duyacaksın, bir başka yankılanıyor varlığın.

ben seçemiyorum karanlıkta,

sen miydin o savaşta kendini vuran?

sen miydin bir savaşta yalnız kalan?

sen miydin bu savaşta evimi yıkan?

barışmayı dilemiyorum artık boğuldum.

mevcut düzenler içinde mevcut yaralar aldım, biraz duruldum.

biraz ağladım.

biraz güldüm ve çokça…

sanki öğrenmeyi öğreniyor yeni nesiller.

etrafı kolaçan ediyoruz onlara,

susmasın diye sesler, görsün diye gözler.

tan bulanık, görüyor musun?

güneş kendini koymuş denize.

ah bu çirkinlikler!

kuruyor yaşamın pınarı resmen.

ve sen hâlâ dönülür sanıyorsun tüm yollardan.

bak dinle; yollar gitmek için diyor birileri.

bak dinle: yollar mayın tarlasıdır bilmeyene.

bir dinle! canımı sıkıyor hayat…

ateşe verelim hep birlikte.

Bir başkasına kötümser gelir belki bu şiir ama bana öyle hissettirmiyor. Belki çelişkiyi yaşatıyor ama bir umut, bir nehir akıtıyor içimde. Farklı olacak bir yazgıyı yaşatıyor istemsizce. Size nasıl hissettirir bilemiyorum fakat beni tam ortada terk ediyor. Tarihi yok şiirin, biraz zamansız geldi. İyi okumalar…♡