otuzüç kurşun

Merhaba. Birkaç yıl oldu buraya gelmeyeli, kendimi anlatmayalı. Ne alıkoydu beni bilmiyorum ancak artık buradayım. Yani umarım…

Biraz kendi şiirlerimi paylaşmaya karar verdim. Uzun yazılar yazamayacak kadar yoğun bir projem var. Ama kendi defterimin yapraklarının buraya dökülmesine izin vereceğim. Kendi kalemimden, ruhumdan, canımdan çıkan her bir sözcüğü şimdilik buraya aktarmaya karar verdim. Umarım beğenirsiniz :)

İlk olarak bununla başlayacağım:

otuzüç kurşun

sığmıyor kaburgama dünya,

içim bin kıyametten beter.

kulaklarımda bir iblis sesi var,

korkusuz, cani ama yeter!

elimde son bir mermi,

boşlukta süzülür gibi.

zihnimde yankısı var sanki

çınlıyor şehirler boyu,

otuzüç kurşun sesi.

yollar dümdüz gidince bitmiyor,

sapmak lazım başka sokaklara.

çığlıklar sanırım duyulmuyor,

ama kaçmak lazım uzaklara.

bitmek nedir bilmiyor güz,

hiç durulmuyor hazan.

tanınmıyor içimdeki yüz,

ama dudağımda yeşeren isimden

otuzüç kurşun patlıyor.

-yaralar sandığın gibi değil.

            senden ağır gelir.