beş duvar.

Ve işte hayatın iki oluşumu:

önce. sonra.

Kötüsü var biliyorum.

En kötüsü.

Sesinin çatladığı duvarlarda üstüme düşen gölge.

Yokluk diye bir şey var.

Sensiz kalmanın bir sızısı,

Sessiz kalmanın bir kaygısı,

Her şeyin farklı olduğu bir dünyanın yazgısı.

Sesinin tınısında sildiler beni.

Dünya dönmeyi bıraktı sanırım.

Büyümüyor artık bir bahçe.

Çiçek yeşermiyor, gün bitmiyor

Ellerim soldu sanki güneş görünmüyor.

Sessizliğin vardı bir gün,

Bir gün sesin.

Acıma yoktu, taşlar çok yığıldı üzerime.

Kalkmak diye bir kelime var mı?

Gücümü tükettim, tekrar ayaklanmak diye bir eylem var mı?

Dünya yok oldu sanırım.

Bir kalp başka bir kalbin kalpsizliğiyle işte…

Çatlaklar vardı bir ara,

Bir ara çığlıklar.

Güneş batmayı bırakmış şimdi de, ay doğmayı…

Nasıl çıkılır bu dört duvardan?

Bırakır mı dört duvar, beşinci bir duvarı?

Merhaba sevgili okuyucularım. Bu kez “beş duvar” adlı şiirimi bırakıyorum sizlere.

Bir süre şiirlerimi, yazdığım hikayeleri paylaşmayı düşünüyorum. Elbette bu süreçte izlediğim, okuduğum ve bahsetmek için heyecanlandığım dizi/film veya kitap olduğunda onları da eklemek istiyorum.

Şimdilik kendi emeklerime, yıllarımı verdiğim yazılarıma yer vermemi anlayacağınızı düşünüyorum.

İyi okumalar diliyorummm.